KASTEN YARALAMA (TCK m. 86-87)

İLGİLİ KANUN MADDESİ

Kasten Yaralama

Madde 86- (1) Kasten başkasının vücuduna acı veren veya sağlığının ya da algılama yeteneğinin bozulmasına neden olan kişi, bir yıldan üç yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.

(2) (Ek fıkra: 31/3/2005 – 5328/4 md.) Kasten yaralama fiilinin kişi üzerindeki etkisinin basit bir tıbbî müdahaleyle giderilebilecek ölçüde hafif olması hâlinde, mağdurun şikâyeti üzerine, dört aydan bir yıla kadar hapis veya adlî para cezasına hükmolunur. (Ek cümle:12/5/2022-7406/3 md.) Suçun kadına karşı işlenmesi hâlinde cezanın alt sınırı altı aydan az olamaz.

(3) Kasten yaralama suçunun;

a) Üstsoya, altsoya, eşe, boşandığı eşe veya kardeşe karşı,[36]

b) Beden veya ruh bakımından kendisini savunamayacak durumda bulunan kişiye karşı,

c) Kişinin yerine getirdiği kamu görevi nedeniyle,

d) Kamu görevlisinin sahip bulunduğu nüfuz kötüye kullanılmak suretiyle,

e) Silahla,

f)(Ek:14/4/2020-7242/11 md.)Canavarca hisle,İşlenmesi halinde, şikâyet aranmaksızın, verilecek ceza yarı oranında, (f) bendi bakımından ise bir kat artırılır

Neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama

Madde 87- (1) Kasten yaralama fiili, mağdurun;

a) Duyularından veya organlarından birinin işlevinin sürekli zayıflamasına,

b) Konuşmasında sürekli zorluğa,

c) Yüzünde sabit ize,

d) Yaşamını tehlikeye sokan bir duruma,

e) Gebe bir kadına karşı işlenip de çocuğunun vaktinden önce doğmasına,

Neden olmuşsa, yukarıdaki maddeye göre belirlenen ceza, bir kat artırılır. Ancak, verilecek ceza, birinci fıkraya giren hallerde üç yıldan, üçüncü fıkraya giren hallerde beş yıldan az olamaz.

(2) Kasten yaralama fiili, mağdurun;

a) İyileşmesi olanağı bulunmayan bir hastalığa veya bitkisel hayata girmesine,

b) Duyularından veya organlarından birinin işlevinin yitirilmesine,

c) Konuşma ya da çocuk yapma yeteneklerinin kaybolmasına,

d) Yüzünün sürekli değişikliğine,

e) Gebe bir kadına karşı işlenip de çocuğunun düşmesine,

Neden olmuşsa, yukarıdaki maddeye göre belirlenen ceza, iki kat artırılır. Ancak, verilecek ceza, birinci fıkraya giren hallerde beş yıldan, üçüncü fıkraya giren hallerde sekiz yıldan az olamaz.

(3) (Değişik: 6/12/2006 – 5560/4 md.) Kasten yaralamanın vücutta kemik kırılmasına veya çıkığına neden olması halinde, yukarıdaki maddeye göre belirlenen ceza, kırık veya çıkığın hayat fonksiyonlarındaki etkisine göre, yarısına kadar artırılır.

(4) Kasten yaralama sonucunda ölüm meydana gelmişse, yukarıdaki maddenin birinci fıkrasına giren hallerde sekiz yıldan oniki yıla kadar, üçüncü fıkrasına giren hallerde ise oniki yıldan onsekiz yıla kadar hapis cezasına hükmolunur.

II. SUÇUN MADDİ ve MANEVİ UNSURLARI

Kasten yaralama suçunun maddi unsurunu oluşturan fiiller, 86. maddenin

fıkrasında seçimlik olarak sayılmıştır. Buna göre kasten yaralama suçunun maddi unsurunu oluşturan fiiller;

Vücuda Acı Vermek: Mağdurun vücut (beden) yönüyle acı çekmesi sonucunu doğuracak her türlü eylem, vücuda acı vermek olarak nitelendirilebir

Sağlığı Bozmak: Sağlığı bozmak, insanın acısız ve sorunsuz sürdürdüğü yaşamına, sağlık açısından zarar vermek suretiyle kişinin sağlığında problem yaratmaktır.
Algılama Yeteneğini Bozmak: Algılama yeteneğinin bozulması, sinir sisteminde olumsuz değişiklik yapan her türlü davranışın oluşturduğu harabiyeti ifade eder.

Kasten yaralama suçu doğrudan kasıtla işlenir. Genel kastın bulunması yeterlidir. Ayrıca saikin bulunmasına gerek yoktur.

Suçun olası kast şeklinde işlenmesi de mümkündür. Örneğin vedalaşmak için birbirine sarılan iki kişiden birisini yaralamak kastıyla hareket eden failin, yan tarafta bulunan sandalyeyi bu şahsın üzerine fırlatması sonucunda diğer şahsın da yaralanmasına sebebiyet vermesi olayında olduğu gibi. Çünkü birbirine bu denli yakın duran iki kişiden birisini yaralamak amacıyla sandalye fırlatan bu şahıs, diğerinin de yaralanma ihtimalinin çok yüksek olduğunu öngörmesine rağmen ‘olursa olsun’ düşüncesiyle hareket etmiştir. Olası kast ile kasten yaralama eyleminde, verilecek ceza, TCK m. 21/2’de belirtilen oranlarda indirilir.

III. SUÇUN FAİLİ ve MAĞDURU

Suçun Faili: Kasten yaralama suçunun faili herkes olabilir. Fakat fail ile mağdur arasında 3. fıkranın (a) bendinde belirtilen akrabalık ilişkisinin bulunması durumunda, şikâyet aranmaksızın ceza yarı oranında artırılır.
Suçun Mağduru: Hayatta bulunan herkes, kasten yaralama suçunun mağduru olabilir. Ölmüş olan birisine karşı kasten yaralama suçu işlenemez.

Suçun mağdurunun, 3. fıkranın (b) bendinde belirtildiği üzere “beden veya ruh bakımından kendisini savunamayacak durumda olan birisi olması” durumunda da şikâyet aranmaksızın ceza yarı oranında artırılır.

IV. SUÇUN NİTELİKLİ ŞEKİLLERİ

A) Suçun Üstsoya, Altsoya, Eşe, Boşandığı Eşe veya Kardeşe Karşı İşlenmesi

Kanun, m. 86/3-(a) hükmüyle failin belli bir akrabalık derecesine sahip ol- duğu kimseler aleyhine işlenen kasten yaralama suçlarını daha ağır cezai yaptırıma bağlamıştır. Kanunun burada daha ağır cezai yaptırım öngörmesinin ne- deni, özünde kötü bir eylem olan kasten yaralama fiilinin bazı akrabalara karşı işlenmesini daha kötü bulmuş olmasıdır. Bu nedenle daha ağır bir cezai yaptırıma tabi tutmuştur.

B) Suçun Beden Veya Ruh Bakımından Kendisini Savunamayacak Durumda Bulunan Kişiye Karşı İşlenmesi

Kanunumuz, m. 86/3-(b) bendindeki hükmüyle, kendisine karşı işlenecek olan suçlarda savunma gücü kısıtlı olan ‘beden veya ruh bakımından kendisini savunamayacak durumda bulunan kişi’ye karşı işlenen kasten yaralama suçunu daha ağır bir yaptırıma bağlamıştır. Kanundaki bu düzenlemenin amacı, savunma gücü sınırlı olan ve dolayısıyla kedisine karşı daha rahat bir şekilde suç işlenebilen bu grup kişilere karşı işlenen kasten yaralama eylemini daha fazla cezalandırmaktır.

Beden veya ruh bakımından kendisini savunamayacak durumda bulunan kişi kavramından kişinin ihtiyar, sakat, akıl hastası, yatalak, görme engelli, uyku halinde veya uyuşturucu madde etkisi altında olmasını ifade eder. Uyuşturucu madde mağdur tarafından kendi isteği ile alınmış bile olsa, bu bent hükmü uygulanacaktır.

C) Suçun, Kişinin Yerine Getirdiği Kamu Görevi Nedeniyle İşlenmesi

Kanun koyucu, m. 86/3-(c) hükmüyle kamu görevlisine karşı görevlerini ifa etmelerinden dolayı karşılaştıkları kasten yaralama suçlarını daha ağır bir ceza ile cezalandırmak istemiştir.

Kanun kamu görevlisini, “kamusal faaliyetin yürütülmesine atama veya seçilme yoluyla ya da herhangi bir surette sürekli, süreli veya geçici olarak katılan kişi” olarak tanımlamıştır (TCK m. 6/1-c).

Bu nitelikli halin uygulanması için, kamu görevlisinin görevinin gereklerini yerine getirmesinden ötürü kendisine karşı kasten yaralama fiilinin uygulanmış olması gerekir.

D) Suçun Kamu Görevlisinin Sahip Olduğu Nüfuz Kötüye Kullanılmak Suretiyle İşlenmesi

Kasten yaralama suçunun, kamu görevlisinin sahip olduğu nüfuz kötüye kullanılmak suretiyle işlenmesi halinde ağırlaştırıcı neden uygulanmalıdır (m.86/3-d). Bu dururumun ağırlaştırıcı neden kabul edilmesinin altında yatan sebep, kamu görevi yürüten kişilerin devlet adına işlem yapmalarından ötürü bir nüfuza sahip olmaları ve bu sayede bu suçu daha rahat işleyebilme olanağına sahip olmalarıdır.

E) Suçun Silahla İşlenmesi

Suçun silahla işlenmesi durumu da, m. 86/3-(e) hükmü gereğince kasten yaralama suçunda ağırlaştırıcı bir haldir. Bu ağırlaştırıcı halin kabul edilmesinin sebebi, silahla işlenen kasten yaralama eyleminin, silahsız işlenen kasten yaralama eyleminden daha rahat icra edilebilmesi ve mağdurda daha vahim yaralanmalar meydana getirmesi olasılığıdır.

TCK’nın 6.maddesinde silahın tarifi yapılmıştır. Buna göre silah deyiminden,

Ateşli silâhlar,
Patlayıcı maddeler,
Saldırı ve savunmada kullanılmak üzere yapılmış her türlü kesici, delici veya bereleyici alet,
Saldırı ve savunma amacıyla yapılmış olmasa bile fiilen saldırı ve savunmada kullanılmaya elverişli diğer şeyler,
Yakıcı, aşındırıcı, yaralayıcı, boğucu, zehirleyici, sürekli hastalığa yol açıcı nükleer, radyoaktif, kimyasal, biyolojik maddeler, anlaşılmalıdır.

Uygulamada, üçüncü bent ve özellikle dördüncü bentteki ifadenin genel bir ifade olması nedeniyle neyin silah sayılıp sayılmayacağı konusunda tartışmalar oluşmuştur.

F) Suçun Kadına Karşı İşlenmesi

2022 yılında 7406 sayılı kanunla TCK m. 86/2 hükmüne yeni bir cümle eklenmiştir. Söz konusu hükme göre, “Suçun kadına karşı işlenmesi hâlinde cezanın alt sınırı altı aydan az olamaz.” Bu hükmün yürürlük tarihi 27/05/2022 olup, bu tarihten önce işlenen suçlarda bu nitelikli hâl uygulanmaz.

V. KASTEN YARALAMA SUÇUNUN BASİT BİR TIBBİ MÜDA- HALE İLE İYİLEŞEBİLECEK NİTELİKTE İŞLENMESİ

TCK’nın 86. maddesinin 2. fıkrasına göre, meydana gelen yaralanmanın, basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek nitelikte olması halinde, ceza miktarı azalmakta ve suç şikâyete bağlı hale gelmektedir. Yani basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek nitelikteki bir yaralama suçu, şikâyete tabidir ve cezası, m. 86/1’e göre daha azdır.

Hangi tür ve nitelikteki yaraların basit bir tıbbi müdahale ile giderilebileceği konusu, uzmanlık gerektiren bir konu olduğu için, bu hususta doktor raporuna ihtiyaç vardır.

VI. KASTEN YARALAMA SUÇUNUN NETİCESİ SEBEBİYLE AĞIRLAŞMIŞ HALLERİ

A) Mağdurun Duyularından veya Organlarından Birinin İşlevinin Sürekli Zayıflamasına Neden Olması

Kasten yaralama eyleminin, mağdurun duyularından veya organlarından birinin işlevinin sürekli zayıflamasına neden olması hali TCK’nın 87/1-a bendinde düzenlenmiştir. Bu bentte geçen duyu ve organ kavramlarını tanımlamak gerekirse;

Duyu, insanın duyma, görme, tatma, koklama, dokunma, melekelerini ifade eder¹.

Organ ise, vücutta belirli bir görev ifa eden veya belirli hareketleri sağlayan bölümlerdir².

Kasten yaralama neticesinde duyu veya organlardan birinin sürekli bir şekilde zayıflaması sonucu doğarsa TCK 87/1-a bendi uygulanacaktır.

B) Mağdurun Konuşmasında Sürekli Zorluğa Neden Olması

Kasten yaralama eylemi sonucunda, mağdurun konuşma yeteneğinde bir zorluk doğmuşsa m. 87/1-(b) hükmü gereğince ceza artırılarak uygulanır. Örnek vermek gerekirse, kişiye yapılan kasten yaralama eylemi neticesinde kişi, bu olaydan sonra kekeme konuşmaya başlamışsa, bu bent hükmü uygulama alanı bulur.

C) Mağdurun Yüzünde Sabit İze Neden Olması

Kasten yaralama eylemi sonucunda mağdurun yüzünde sabit bir iz meydana gelirse, m. 87/1-(c) hükmü uygulanarak cezanın artırımı yoluna gidilir.

maddenin gerekçesine göre, “yüz” deyimi, “çehre” karşılığında kullanılmıştır ve kişinin boyun ve kulakları dâhil, başın ön kısmını ifade eder. Yüzde sabit iz, yaralama sonucu yüzde meydana gelen daimî, sürekli izlerdir. Ancak bu izler yüzün sürekli değişikliği hâlinden farklıdır. Sabit iz, yüzü değiştirmemekte ve mağduru öteden beri tanıyanlarda, kişiliği bakımından herhangi bir duraksamaya neden olmamaktadır.

D) Mağdurun Yaşamını Tehlikeye Sokan Bir Duruma Neden Olması

Kasten yaralama eylemi sonucunda, mağdur hayati tehlike atlatmışsa, m.

87/1-d hükmüne göre, daha ağır bir cezaya hükmedilmektedir.

Kasten yaralamanın hayati tehlikeye sebebiyet verip vermediğinin tespiti, tıbbi bir değerlendirmeyi gerekli kılmaktadır.

Mağdurun Gebe Bir Kadın Olmasının Yanı Sıra, Sahip Olduğu Çocuğun Vaktinden Daha Önce Doğmasına Neden Olması

Bu bent uyarınca ağır cezaya hükmedebilmek için, failin, mağdurun gebe olduğunu bilmesi ve buna rağmen yaralama eylemine girişmesi gerekir. Eğer fail, mağdurun gebe olduğunu bilmiyorsa, bu ağırlaştırıcı neden uygulanamaz.

F) Mağdurun İyileşmesi Olanağı Bulunmayan Bir Hastalığa veya Bitkisel Hayata Girmesine Neden Olması

İkinci fıkranın (a) bendinde kasten yaralama sonucunda mağdurun iyileşmesi olanağı bulunmayan bir hastalığa veya bitkisel hayata girmesi hâlinde, suçun temel şekline nazaran verilecek cezanın artırılması öngörülmüştür⁴.

G) Mağdurun Duyularından veya Organlarından Birinin İşlevini Yitirmesine Neden Olması

İkinci fıkranın (b) bendinde kasten yaralama sonucunda, mağdurun duyu veya organlarından birinin işlevinin yitirilmesi hâlinde cezanın artırılması öngörülmüştür. Duyu veya organlardan birinin işlevini yitirmesi, yukarıda 87. maddenin 1.fıkrasının (a) bendini açıkladığımız “mağdurun duyularından veya organlarından birinin işlevinin sürekli zayıflamasına neden olması” durumundan farklıdır.

H) Mağdurun, Konuşma ya da Çocuk Yapma Yeteneklerinin Kaybolmasına Neden Olması

TCK m. 87/2-(c) bendinde kasten yaralama sonucunda mağdurun konuşma ya da çocuk yapma yeteneklerinin kaybolması hâli düzenlenmiştir.

Mağdurun konuşma yeteneğinin kaybolmasından bahsedebilmek için, kasten yaralama eyleminden sonra, mağdurun konuşma yeteneğinin tamamen yitirilmiş olması gerekir.

İ) Mağdurun Yüzünün Sürekli Değişikliğine Neden Olması

Yapılan kasten yaralama eylemi neticesinde kişinin yüzünün sürekli değişikliğe uğraması sonucu doğuyorsa, m. 87/2-(d) hükmü gereğince ceza tayinine gidilecektir.

Gebe Olan Mağdura Karşı İşlenip de Çocuğun Düşmesine Neden Olması

Bu bentte, kasten yaralama suçunun gebe bir kadına karşı işlenip de çocuğunun düşmesine neden olunması hâli düzenlenmiştir. Bu bent hükmünün uygulanabilmesi için, failin, mağdurun gebe olduğunu bilmesi gerekmektedir. Buradaki durum, 87. maddenin 1.fıkrasının (e) bendinde düzenlenmiş bulunan ‘gebe bir kadına karşı işlenip de çocuğunun vaktinden önce doğmasına neden olma’ durumundan farklıdır.

J) Maddenin 3. Fıkrasındaki Nitelikli Hal (Mağdurun Kemiğinin Kırılmasına Neden Olması)

maddenin 3. fıkrasında kasten yaralamanın vücutta kemik kırılmasına neden olması hâline ilişkin düzenleme yapılmıştır. Bu itibarla, kırığın mağdurun hayat fonksiyonlarındaki etkisine göre, fail hakkında fıkrada belirtilen oranlarda cezaya hükmolunacaktır⁵.

K) Maddenin Dördüncü Fıkrasındaki Nitelikli Hal (Mağdurun Ölümüne Neden Olması)

Dördüncü fıkrada, kasten yaralama sonucunda ölüm meydana gelmiş olması hâline ilişkin hükme yer verilmiştir.

Failin yaralama kastıyla hareket etmesi sonucunda gerçekleştirmiş olduğu eylem, ölüm neticesi ile sonuçlanmalıdır. Burada failin kastı, yaralama kastı olmalıdır. Öldürme kastına sahip olursa, şüphesiz kasten öldürmeye ilişkin hükümler uygulanacaktır.

VII. KASTEN YARALAMA SUÇUNUN NETİCESİ SEBEBİY- LE AĞIRLAŞMIŞ HALLERİ

Kasten yaralama suçunu kovuşturmayla görevli mahkeme, 86 veya 87. maddenin hangi hükümlerinin uygulanacağına göre değişiklik gösterir. Buna göre;

TCK m. 86/1, m. 86/2, m. 86/3, m. 87/1, m. 87/2 ve 87/3’teki haller söz konusu olduğunda Asliye Ceza Mahkemesi,
TCK 87/4’teki hal söz konusu olduğunda Ağır Ceza Mahkemesi, Görevlidir.

VIII. SUÇUN YAPTIRIMI

Kasten yaralama suçuna ilişkin yaptırım, 86 ve 87. maddenin hangisinin ve hangi fıkrasının uygulanacağına göre değişir. Buna göre;

TCK m.86/1 söz konusu olduğunda verilecek ceza, 1 yıldan 3 yıla kadar hapis cezasıdır.
TCK m.86/2 söz konusu olduğunda verilecek ceza, dört aydan bir yıla kadar hapis veya adli para cezasıdır. Suçun kadına karşı işlenmesi hâlinde, cezanın alt sınırı 6 aydan az Burada hapis cezası ile adli para cezası seçenek olarak düzenlenmiştir.
86/3’deki nitelikli haller söz konusu olduğunda verilecek ceza, yarı oranında artırılır.

87/1’deki haller söz konusu olduğunda, 86. maddeye göre belirlenen ceza, bir kat artırılır. Ancak, verilecek ceza, birinci fıkraya giren hâllerde üç yıldan, üçüncü fıkraya giren hâllerde beş yıldan az olamaz.
87/2’deki haller söz konusu olduğunda, 86. maddeye göre belirlenen ceza, iki kat artırılır. Ancak, verilecek ceza, birinci fıkraya giren hâllerde beş yıldan, üçüncü fıkraya giren hâllerde sekiz yıldan az olamaz.
87/3’te belirtilen vücutta kemik kırılmasına veya çıkığına neden olması hali söz konusu olduğunda, 86. maddeye göre belirlenen ceza, kırık veya çıkığın hayat fonksiyonlarındaki etkisine göre, yarısına kadar artırılır.
87/4’teki nitelikli hal (ölüm neticesi) söz konusu olduğunda, 86. maddenin birinci fıkrasına giren hâllerde sekiz yıldan oniki yıla kadar, üçüncü fıkrasına giren hallerde ise oniki yıldan onsekiz yıla kadar hapis cezasına hükmolunur.

IX. SUÇUN SORUŞTURULMASI VE KOVUŞTURULMASI

TCK’nın 86/2. maddesinde belirtilen “basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek nitelikteki yaralanma” dışındaki bütün kasten yaralama suçları, şikâyete tabi olmaksızın, re’sen soruşturulur. Yani sadece basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek nitelikteki yaralanma söz konusu olduğunda, bu suç şikâyete tabidir.

SUÇLA İLGİLİ YARGITAY KARARLARI

YARGITAY CEZA GENEL KURULU KARARLARI

Öze: Eşe karşı cinsel saldırı suçunda icra edilen kasten yaralama eylemi, cinsel saldırı suçu içinde erir.

Kasten yaralama suçundan sanık …’ın TCK’nın 86/1, 86/3-a, 62/1, 53/1-2-3 ve

maddeleri uyarınca 1 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna, mahsuba, CMK’nın 231/5. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ve 5 yıl denetim süresine tabi tutulmasına ilişkin Iğdır Ağır Ceza Mahkemesince verilen 14.05.2009 tarihli ve 108-101 sayılı karar, itiraz edilmeksizin 22.05.2009 tarihinde kesinleşmiştir.

Sanığın, denetim süresi içerisinde 27.03.2013 tarihinde kasıtlı bir suç işlemesi üzerine dosyayı ele alan Iğdır Ağır Ceza Mahkemesince 11.12.2014 tarih ve 272225 sayı ile; CMK’nın 231/11. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasına, sanığın TCK’nın 86/1, 86/3-a, 62/1, 53/1-2-3 ve 63. maddeleri uyarınca 1 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna, mahsuba karar verilmiştir.

Hükmün sanık müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 3. Ceza Dairesince 16.10.2018 tarih ve 19900-15245 sayı ile onanmasına karar verilmiştir.

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı ise 15.11.2018 tarih ve 18206 sayı ile; “…Mağdurenin yaralanması 5237 sayılı TCK’nın 86/1. maddesi kapsamındadır ve 6545 sayılı Kanun’un 58. maddesi ile değişik 5237 sayılı TCK’nın 102/4.

maddesi uyarınca kasten yaralama suçunun ağır neticelerine yol açacak nitelikte değildir. Bu durumda aynı Kanun’un 42. maddesinde düzenlenen birleşik suç kuralı uyarınca, kasten yaralama suçu, eşe karşı nitelikli cinsel saldırı suçunun cebir ve şiddet unsuru sayılmalı ve ayrıca cezalandırılması yoluna gidilmemesi gerektiği” görüşüyle itiraz kanun yoluna başvurmuştur.

CMK’nın 308. maddesi uyarınca inceleme yapan Yargıtay 3. Ceza Dairesince 11.12.2018 tarih, 7999-19313 sayı ve oy çokluğuyla itiraz nedenlerinin yerinde görülmediğinden bahisle Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA

CEZA GENEL KURULU KARARI

Sanık hakkında eşe karşı nitelikli cinsel saldırı suçundan açılan kamu davasının düşürülmesine ilişkin karar temyiz edilmeksizin kesinleşmiş olup itirazın kapsamına göre inceleme, sanık hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkûmiyet kararıyla sınırlı olarak yapılmıştır.

Özel Daire çoğunluğuyla Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; sanığın 07.04.2009 tarihinde resmî nikâhlı eşi olan mağdureye karşı nitelikli cinsel saldırıda bulunmadan önce direncini kırmak amacıyla TCK’nın 86/1. maddesi kapsamında kalacak ölçüde kasten yaralama suçunu işlediği, mağdurenin şikâyetinden vazgeçmesi nedeniyle nitelikli cinsel saldırı suçundan kamu davasının düşürülmesine karar verildiği dosyada; sanığın kasten yaralama suçundan cezalandırılmasına karar verilip verilmeyeceğinin belirlenmesine ilişkindir.

İncelenen dosya içeriğinden;

Iğdır Cumhuriyet Başsavcılığının 09.04.2009 tarihli ve 639-51 sayılı iddianamesi ile, sanık … hakkında, resmî nikâhli eşi olan mağdure …’a yönelik eylemleri nedeniyle nitelikli cinsel saldırı ve kasten yaralama suçlarından cezalandırılmasına karar verilmesi istemiyle kamu davası açıldığı,

Iğdır Devlet Hastanesince 08.04.2009 tarihinde mağdure hakkında düzenlenen geçici raporda; …’ın alın sağ taraf saçlı deri bileşkesinde 2×1 cm’lik yüzeyel sıyrık, sol göz kapağı alt tarafında 3×1 cm’lik ekimoz, boyun ön yüzünde yaygın yüzeyel sıyrıklar, sırt sol üst köşede scapula üzerinde 7×3 cm’lik yüzeyel sıyrık ve zeminde ekimoz, sırt sağ scapula altında 4×2 cm’lik yüzeyel sıyrık olduğu, bu lezyonların basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek ölçüde olduğu ve hayati tehlikesinin bulunmadığı, karnında sancı olduğuna dair iddiasının kadın doğum uzmanı tarafından değerlendirilmesinin uygun olacağının belirtildiği,

Aynı hastane tarafından aynı tarihte düzenlenen diğer raporda; mağdurenin fiili livata açısından anal muayenesinde minimal olarak mukoza erode görünümde kanamalar olduğu, fissür ve yara görülmediği, grade 1 hemoroidlerinin bulunduğu, parmakla yapılan muayenede anal kasların normal olarak değerlendirildiği, asıl raporun ilgili bölümler ve adli hekimce verilmesinin uygun olduğunun ifade edildiği,

Iğdır Adli Tıp Şube Müdürlüğünce mağdure hakkında düzenlenen 08.04.2009 tarihli raporda; sol göz altında mor renkli ekimoz, alın sağ yanda saçlı deri sınırında 2×1 cm’lik, boynun ön tarafında yaygın yüzeyel sıyrıklar, sırt sol yanda 7×3 cm’lik ekimoz ve sırt sağ skapula altında 4×2 cm’lik yüzeyel sıyrık tespit edildiği; diz-dirsek pozisyonunda yapılan anal muayenede, anüsün normal anatomik yapıda olduğu, saat kadranına göre 12 rakamı hizasında anüsün 1,5 cm dış üst kısmında aşağı yukarı seyirli yüzeyel erozyon bulunduğu, anüste kanama, yırtık, ekimoz bulunmadığı; erişkin şahıslarda sürtme sürtünme veya uygun pozisyon verilerek ilaveten kayganlaştırıcı madde kullanımı durumlarında, fiili livata ile ilgili uyumlu maddi bulguların saptanamayacağının tıbben bilindiği, sonuç olarak mağdurenin vücudunda saptanan ekimoz, sıyrık ve anüsün 1,5 cm üzerinde yüzeyel erozyon arızalarının, vücudunda direncinin kırılmasını sağlayacak ölçünün ötesinde darp ve cebir izine neden olduğu, yaşamını tehlikeye sokan bir duruma neden olmadığı, basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek ölçüde hafif nitelikte olmadığı, ayrıca mağdurenin vücudunda akut fiili livata ile uyumlu maddi bulguların bulunmadığı, erişkin şahıslarda sürtme sürtünme veya uygun pozisyon verilerek ilaveten kayganlaştırıcı madde kullanımı durumlarında, fiili livata ile ilgili uyumlu maddi bulguların saptanamayacağının tıbben bilindiği, mağdurenin cinsel istismara uğradığının kabulü gerektiğinin belirtildiği,

Yapılan yargılama sonucunda, Iğdır Ağır Ceza Mahkemesince 14.05.2009 tarih ve 108-101 sayı ile, sanık hakkında nitelikli cinsel saldırı suçundan açılan kamu davasının, mağdurenin şikâyetinden vazgeçmesi nedeniyle TCK’nın 73/4 ve CMK’nın 223/8. maddesi uyarınca düşürülmesine; sanığın kasten yaralama suçundan TCK’nın 86/1, 86/3-a, 62/1, 53 ve 63. maddeleri uyarınca 1 yıl 3 ay hapis ce- zasıyla cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna ve mahsuba, CMK’nın 231/5. mad- desi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği,

Sanığın denetim süresi içerisinde 27.03.2013 tarihinde yine eşi …’a yönelik işlediği kasten yaralama suçundan Iğdır (Kapatılan) 2. Sulh Ceza Mahkemesince TCK’nın 86/2, 86/3-a, 62/1 ve 52/2-4. maddeleri uyarınca kesin nitelikte 3.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği,

Yapılan ihbar üzerine dosyayı yeniden ele alan Iğdır Ağır Ceza Mahkemesince 11.12.2014 tarih ve 272-225 sayı ile, CMK’nın 231/11. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasına karar verildiği, Anlaşılmaktadır.

Mağdure … Savcılıkta; …’la yaklaşık 6 yıldır evli olduğunu, bu evlilikten bir çocuklarının bulunduğunu, 5 aylık hamile olduğunu, Tahir’in sürekli olarak kendisini dövüp dışarı attığını, ayrıca kendisiyle ters yönden cinsel ilişkiye girmek istediğini, bu isteğine hep karşı koyduğunu, en son 07.04.2009 tarihinde kendisiyle ters yoldan cinsel ilişkiye girmek istediğini, yine bu duruma karşı çıktığını, bunun üzerine kendisini dövdüğünü, direncinin kırıldığını ve Tahir’in kendisiyle rızası dışında ters yönden cinsel ilişkiye girdiğini, kendisini şikâyet edeceğini söylediğini ancak tehdit ettiğini, bu nedenle ertesi gün gelerek şikâyette bulunabildiğini,

Mahkemede; eşi olan sanığın, dönem dönem Murat isimli arkadaşıyla evlerine gelerek seks CD’leri izlediklerini, Murat’ın eşine bu durumdan rahatsız olduğumu söylediğini, Murat’ın da bunu sanığa bildirmesi üzerine sanığın, kendisini bir haftalığına babasının evine gönderdiğini, daha sonra tekrar evine geldiğinde sanığın kendisiyle ters yönden cinsel ilişkiye girmek istediğini, izlediği CD’lerdeki gibi kendisiyle beraber olmak istediğini söylediğini, hatta kendisine “Sen benim malımsın, istediğim gibi kullanırım” dediğini, bunu kabul etmediğini, olay günü sanığın, ilk önce kendisiyle normal yoldan ilişkiye girdiğini, daha sonra ters ilişkiye girmek istediğini söylediğini, bunu kabul etmemesi üzerine yatakta kendisini hem tokatlayarak dövdüğünü hem de cinsel organını anüsüne sokarak kendisiyle ters ilişkiye girdiğini, o gün dışarı çıkamadığı için şikâyetçi olamadığını, ertesi gün karakola giderek şikâyette bulunduğunu, sanığın kendisiyle normal yoldan cinsel ilişkiye girmesine rızasının olduğunu ancak ters ilişkiye girmesine rızasının bulunmadığını, sanığın kendisiyle bir defa ters yönden ilişkiye girdiğini, sanığın duruşma salonunda kendisine sahip çıkacağını, bir daha bu hareketlerde bulunmayacağını ve ailesinin etkisi ile hareket etmeyeceğini söylediğini, bu nedenle şikâyetinden vazgeçtiğini, İfade etmiştir.

Sanık aşamalarda; mağdure Naime’yle yaklaşık 6 yıldan beri evli olduğunu, mağdurenin yaklaşık 5 aylık hamile olduğunu, olay tarihinde gece yatağa uzandığında mağdurenin yanına gelerek üzerini çıkartmasını söylediğini, üzerini çıkarttıktan sonra mağdurenin de soyunduğunu, kendisinin cinsel organıyla oynamaya başladığını, önce normal ilişkiye girdiklerini, daha sonra mağdurenin ters ilişkiye girmek istediğini söylediğini, mağdurenin rızasıyla ters ilişkiye girdiklerini fakat kendisine bu ilişkinin haram olduğunu, yapmamasını söylediğini ve kendisini geriye doğru çektiğini, daha doğrusu bu ilişki esnasında cinsel organının baş kısmının girdiğini, daha sonra kendisini geri çektiğini, mağdurenin neden böyle yaptığını, bunun uygun olmadığını söylediğini, mağdurenin de ters ilişkiye girmenin suç olduğunu, kendisini suçlu çıkartmak için bu şekilde hareket ettiğini ve kendisini şikâyet edeceğini söylediğini, bunun üzerine mağdureye 1-2 tokat attığını savunmuştur.

Uyuşmazlık konusunda isabetli bir çözüme ulaşılabilmesi için; “bileşik suç” kavramından ne anlaşılması gerektiği ve TCK’nın 102. maddesinin 2. fıkrasının 2. cümlesi ve 4. fıkrası üzerinde durulması gerekmektedir.

Türk Ceza Kanunu’nun hazırlanmasında esas alınan kural “gerçek içtima” olup, bu ilke uyarınca “kaç fiil varsa o kadar suç, kaç suç varsa o kadar ceza” söz konusudur. Nitekim Türkiye Büyük Millet Meclisi Adalet Komisyonu Raporunda; “Ceza hukukunun temel kurallarından birisi, ‘kaç fiil varsa o kadar suç, kaç suç varsa o kadar ceza vardır’ şeklinde ifade edilmektedir. Bunun istisnaları, suçların içtimaı bölümünde belirlenmiştir. Bu istisnalar dışında işlenen her bir suçla ilgili olarak ayrı ayrı cezaya hükmedilecektir. Böylece verilen her bir ceza, bağımsızlığını koruyacaktır” denilmektedir. Anılan kuralın istisnaları, Türk Ceza Kanunu’nun birinci kitabının “Ceza Sorumluluğunun Esasları” başlıklı ikinci kısmının, “Suçların İçtimaı” başlığını taşıyan beşinci bölümünde bileşik suç, zincirleme suç ve fikri içtima maddelerinde düzenlenmiştir.

TCK’nın 42. maddesinde, gerçek içtima kuralının istisnalarından olan bileşik suç; “Biri diğerinin unsurunu veya ağırlaştırıcı nedenini oluşturması dolayısıyla tek fiil sayılan suça bileşik suç denir” şeklinde tanımlanmış, kanun koyucu bununla da yetinmeyerek; “Bu tür suçlarda içtima hükümleri uygulanmaz” düzenlemesini getirmiştir.

Bileşik suçta tek başlarına suç teşkil eden iki ayrı eylem birleşmekte ancak suçlardan biri diğerinin içinde eridiğinden, faile iki ayrı suçtan değil, yalnızca en ağır neticenin karşılığı olan suçtan ceza verilmektedir. Bir başka anlatımla, farklı suç olarak düzenlenen birden fazla sonuç bir araya gelip kendisini oluşturan suçlardan tamamen ayrı isim ve özellikte bağımsız bir suç oluşturmaktadır. İki suçun bir araya gelip birleşerek, bileşik suç oluşturma durumu iki şekilde meydana gelebilmektedir. Bunlardan ilki, bir suçun diğerinin unsuru; ikincisi ise, bir suçun diğer suçun ağırlaştırıcı nedeni olması hâlidir. Bileşik suçun birinci hâlinin tipik örneği, yağma suçudur. Gerçekten de yağma, hırsızlık ve cebir-şiddet suçlarından ibarettir. Fakat bu iki suç, bağımsız kimliklerini, hatta isimlerini kaybetmek suretiyle başka bir suç şekline, yani yağmaya vücut vermektedir. Bir suçun diğerinin ağırlaştırıcı nedeni olduğu bileşik suç tipine ise, konutta, iş yerinde veya bunların eklentilerinde işlenen yağmayı örnek göstermek mümkündür. Bu durumda aslında bağımsız bir suç olan konut dokunulmazlığının ihlali yağmanın nitelikli hâlini meydana getirmekte, bu nedenle faile yalnızca nitelikli yağma suçunun cezası tatbik edilmekte, ayrıca konut dokunulmazlığının ihlali suçundan ceza verilememektedir. Bileşik suçun varlığından söz edebilmek için, bir suçun diğerinin unsuru veyahut da ağır- laştırıcı nedeni olduğu hâllerde iki suçun kaynaşarak tek suç hâline gelmesi gerek- mektedir. Bu suretle kaynaşan suçlardan birinin, kanundaki açık hüküm gereğince diğerinin unsurunu ya da ağırlaştırıcı sebebini teşkil etmesi şarttır (Sulhi Dönme- zer-Sahir Erman, Nazari Ve Tatbiki Ceza Hukuku, Beta Yayınevi, İstanbul 1999,

Baskı, C. 1, s. 406.).

TCK’nın “Cinsel saldırı” başlığını taşıyan 102. maddesi suç tarihinde;

“1) Cinsel davranışlarla bir kimsenin vücut dokunulmazlığını ihlâl eden kişi, mağdurun şikâyeti üzerine, iki yıldan yedi yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.

Fiilin vücuda organ veya sair bir cisim sokulması suretiyle işlenmesi durumunda, yedi yıldan oniki yıla kadar hapis cezasına hükmolunur. Bu fiilin eşe karşı işlenmesi hâlinde, soruşturma ve kovuşturmanın yapılması mağdurun şikâyetine bağlıdır.
Suçun;
1. Beden veya ruh bakımından kendisini savunamayacak durumda bulunan kişiye karşı,
2. Kamu görevinin veya hizmet ilişkisinin sağladığı nüfuz kötüye kullanılmak suretiyle,
3. Üçüncü derece dâhil kan veya kayın hısımlığı ilişkisi içinde bulunan bir kişiye karşı,
4. Silâhla veya birden fazla kişi tarafından birlikte,

İşlenmesi hâlinde, yukarıdaki fıkralara göre verilen cezalar yarı oranında artırılır.

Suçun işlenmesi sırasında mağdurun direncinin kırılmasını sağlayacak ölçünün ötesinde cebir kullanılması durumunda kişi ayrıca kasten yaralama suçundan dolayı cezalandırılır.
Suçun sonucunda mağdurun beden veya ruh sağlığının bozulması hâlinde, on yıldan az olmamak üzere hapis cezasına hükmolunur.
Suç sonucu mağdurun bitkisel hayata girmesi veya ölümü hâlinde, ağırlaştırılmış müebbet hapis cezasına hükmolunur.” şeklinde iken, 28.06.2014 tarihli Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un maddesi ile yapılan değişiklik sonucu hükmün açıklandığı tarih itibarıyla;

“(1) Cinsel davranışlarla bir kimsenin vücut dokunulmazlığını ihlâl eden kişi, mağdurun şikâyeti üzerine, beş yıldan on yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır. Cinsel davranışın sarkıntılık düzeyinde kalması hâlinde iki yıldan beş yıla kadar hapis cezası verilir.

Fiilin vücuda organ veya sair bir cisim sokulması suretiyle gerçekleştirilmesi durumunda, on iki yıldan az olmamak üzere hapis cezasına hükmolunur. Bu fiilin eşe karşı işlenmesi hâlinde, soruşturma ve kovuşturmanın yapılması mağdurun şikâyetine bağlıdır.
Suçun;
1. Beden veya ruh bakımından kendisini savunamayacak durumda bulunan kişiye karşı,
2. Kamu görevinin, vesayet veya hizmet ilişkisinin sağladığı nüfuz kötüye kullanılmak suretiyle,
3. Üçüncü derece dâhil kan veya kayın hısımlığı ilişkisi içinde bulunan bir kişiye karşı ya da üvey baba, üvey ana, üvey kardeş, evlat edinen veya evlatlık tarafından,
4. Silahla veya birden fazla kişi tarafından birlikte,
5. İnsanların toplu olarak bir arada yaşama zorunluluğunda bulunduğu ortamların sağladığı kolaylıktan faydalanmak suretiyle,

İşlenmesi hâlinde, yukarıdaki fıkralara göre verilen cezalar yarı oranında artırılır.

Cinsel saldırı için başvurulan cebir ve şiddetin kasten yaralama suçunun

ağır neticelerine neden olması hâlinde, ayrıca kasten yaralama suçuna ilişkin hükümler uygulanır.

Suç sonucu mağdurun bitkisel hayata girmesi veya ölümü hâlinde, ağırlaştırılmış müebbet hapis cezasına hükmolunur” hâlini almıştır.

TCK’nın 102/2. maddesinin 2. cümlesine ilişkin gerekçesinde de; “Cinsel saldırı suçunun nitelikli hâlini oluşturan bu fiiller, eşe karşı da işlenebilir. Evlilik birliği, eşlere sadakat yükümlülüğünün yanı sıra, karşılıklı olarak birbirlerinin cinsel arzularını tatmin yükümlülüğü de yüklemektedir. Buna karşılık, evlilik birliği içinde bile, cinsel arzuların tatminine yönelik talepler açısından tıbbi ve hukukî sınırların olduğu muhakkaktır. Bu sınırların ihlâli suretiyle eş üzerinde gerçekleştirilen ve cinsel saldırı suçunun nitelikli hâlini oluşturan davranışlar, ceza yaptırımını gerekli kılmaktadır. Ancak, bu durumda soruşturma ve kovuşturmanın yapılması, mağdur eşin şikâyetine bağlı tutulmuştur.” şeklinde açıklamalara yer verilmiştir.

Mülga 765 sayılı TCK’da yer almayan eşe karşı nitelikli cinsel saldırı eylemleri, ilk defa 5237 sayılı TCK’nın 102. maddesinin 2. fıkrasının son cümlesinde suç olarak tanımlanmış ve bu suçun soruşturulması ve kovuşturulması mağdurun şikâyeti koşuluna bağlanmıştır.

Cinsel saldırı suçunun oluşabilmesi için eylem, mağdurun rızasına aykırı olarak gerçekleştirilmelidir. Başka bir ifadeyle cinsel saldırı suçunda, mağdurun iradesi esas alınmakta olup irade dışında gerçekleştirilen eylemler anılan suçu oluşturmaktadır. Fiil, cebir, tehdit veya hileyle gerçekleştirilebilir. Nitekim bu husus madde gerekçesinde, “ Cinsel saldırı suçunun özelliği, bu suçu oluşturan fiillerin mağdurun iradesi dışında gerçekleştirilmesidir. Mağdura karşı cebir veya tehdit ya da hile kullanılabileceği gibi, örneğin bilincinin yitirilmesine neden olmak veya örneğin uyku hâli dolayısıyla bilincinin kapalı olmasından yararlanmak suretiyle de bu suçlar işlenebilirler” şeklinde ifade edilmiştir. Eşe karşı nitelikli cinsel saldırı suçlunun oluşabilmesi için de fiilin mağdur eşin rızasına aykırı olarak gerçekleştirilmesi zorunludur.

Öte yandan cinsel saldırı suçunda cebir ve şiddetin fiilin tamamının işlenmesi sırasında kullanılmasına gerek yoktur, cinsel saldırı eyleminden önce veya eylem sırasında kullanılması yeterlidir (Fahri Gökçen Taner, Türk Ceza Hukukunda Cinsel Özgürlüğe Karşı Suçlar, Seçkin Yayınevi, Ankara, 2017, s. 122, Mehmet Emin Artuk – Ahmet Gökcen, Ceza Hukuku Özel Hükümler, 18. bası, Ankara, 2019, s.360.).

Tam da bu noktada kullanılan cebir ve şiddetin ölçüsünün ne olacağı önem arz etmektedir. Zira kullanılan cebir ve şiddet, derecesine göre TCK’nın 42. maddesindeki “birleşik suç” kuralı uyarınca suçun unsuru ya da ağırlaştırıcı nedeni olabileceği gibi “gerçek içtima” kuralları uyarınca müstakilen suç da teşkil edebilecektir. Nitekim TCK’nın 6545 sayılı Kanun’un 58. maddesi ile yapılan değişiklikten önceki 102/4. maddesinde “Suçun işlenmesi sırasında mağdurun direncinin kırılmasını sağlayacak ölçünün ötesinde cebir kullanılması durumunda kişi ayrıca kasten yaralama suçundan dolayı cezalandırılır.” denilmek suretiyle, nitelikli cinsel saldırı suçu işlendiği sırada uygulanacak cebir ve şiddet yönünden “mağdurun direncinin kırılmasını sağlayacak ölçüde olması” kriteri getirilmiştir. Bu düzenlemeye göre, fail tarafından cinsel saldırı suçu işlenirken uygulanacak cebir ve şidde- tin mağdurun direncinin kırılmasını sağlayacak ölçüde olması hâlinde, bu eylem cinsel saldırı suçunun cebir unsuru sayılacak, bu ölçünün ötesinde uygulanacak cebir ise müstakilen kasten yaralama suçunu oluşturacak ve failin cinsel saldırı suçu ile birlikte kasten yaralama suçundan da cezalandırılmasına karar verilecektir.

Özel Daire uygulamalarında, TCK’nın anılan değişiklikten önceki 102/4. maddesinde yer alan cebir unsuru, aynı Kanun’un 86/2. maddesi kapsamında kalan ve basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek olan kasten yaralama eylemleri ile sınırlandırılmış, bunu aşan kasten yaralama eylemlerinin, mağdurun direncinin kırılmasını sağlayacak ölçünün ötesinde olduğuna ve müstakilen cezalandırılması gerektiğine işaret edilmiştir.

28.06.2014 tarihli Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 58. maddesi ile TCK’nın 102. maddesinin 4. fıkrasında değişikliğe gidilmiş, anılan fıkra “Cinsel saldırı için başvurulan cebir ve şiddetin kasten yaralama suçunun ağır neticelerine neden olması hâlinde, ayrıca kasten yaralama suçuna ilişkin hükümler uygulanır.” şeklinde yeniden düzenlenmiş, cinsel saldırı suçu ile birlikte gerçekleşen kasten yaralama suçunun ağır neticelerinin mevcudiyeti hâlinde, bunun ayrıca cezalandırılacağı belirtilmiştir. Yeni düzenlemede “kasten yaralama suçunun ağır neticelerine neden olunması” hâlinden bahsedildiği nazara alındığında, bununla kastedilen hususun, TCK’nın 87. maddesinde düzenlenen “netice sebebiyle ağırlaşmış yaralama” suçları olduğunda kuşku bulunmamaktadır. Bu durumda failin cinsel saldırı suçunu işlerken gerçekleştirdiği cebir ve şiddetin kas- ten yaralama suçunun ağır neticelerini düzenleyen TCK’nın 87. maddesi kapsa- mında olması hâlinde, fail ayrıca kasten yaralama suçundan da cezalandırılacaktır. Kasten yaralama eyleminin basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek ölçüde ger- çekleşmesi hâlinde 5237 sayılı TCK’nın 42. maddesinde düzenlenen birleşik suç kuralı uyarınca, cinsel saldırı suçunun cebir ve şiddet unsurunu oluşturacağı tartış- masızdır.

6545 sayılı Kanun’la yapılan değişiklikten sonra, kasten yaralama suçunun temel şeklini düzenleyen TCK’nın 86/1. maddesi kapsamındaki yaralama eylemlerinin, cinsel saldırı suçu ile birlikte işlenmesi hâlinde, aynı Kanun’un 42. maddesi uyarınca cinsel saldırı suçunun cebir ve şiddet unsurunu oluşturduğu kabul edilmelidir. Bu durumda cinsel saldırı suçu işlenirken husule gelen TCK’nın 86/1. maddesi kapsamındaki kasten yaralama eylemleri, artık bağımsız olarak cezalandırılmayacak, fail yalnızca cinsel saldırı suçundan sorumlu tutulacaktır. Ancak bu durum bazı tereddütleri de beraberinde getirmektedir. Zira TCK’nın 102/1. maddesin- de düzenlenen cinsel saldırı ve 102/2. maddesinin 2. cümlesinde yer alan eşe karşı nitelikli cinsel saldırı suçlarında soruşturma ve kovuşturma yapılabilmesi, mağdurun şikâyeti koşuluna bağlanmıştır. Bahsedilen cinsel saldırı eylemlerini gerçekleştirebilmek için mağduru TCK’nın 86/1. maddesine uyacak şekilde yaralayan failin, mağdurun şikâyetinden vazgeçmesi hâlinde, cinsel saldırı suçundan TCK’nın 73/4. maddesi uyarınca düşme kararı verileceğinden, esasen soruşturması ve kovuşturması şikâyete bağlı olmayan kasten yaralama suçundan da cezalandırılamayacağı aşikardır. Bu durumda takibi şikâyete bağlı olmayan bir suç, birleşik suç kuralı uyarınca, takibi şikâyete bağlı başka bir suçun içerisinde, o suçun unsuru sayılmak suretiyle eritilmekte ve bu surette cezasız bırakılmaktadır.

Öte yandan, ceza hukukunda genel kural, suçun işlendiği tarihte yürürlükte bulunan kanunun uygulanmasıdır. Sonradan yürürlüğe giren bir kanunun, yürürlük tarihinden önce işlenen suçlara tatbik edilebilmesi, ancak lehe sonuçlar doğurması durumunda mümkündür. Önceki ve sonraki kanunlara göre hükmedilecek cezalar ve güvenlik tedbirleri aynı ise suç tarihinden sonra yürürlüğe giren kanunun uygulanmasına imkân bulunmamaktadır.

5237 sayılı TCK’nın “Zaman bakımından uygulama” başlıklı 7. maddesinin 2. fıkrasında “Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur.” şeklindeki düzenlenme ile ceza hukuku kurallarının yürürlüğe girdikleri andan itibaren işlenen suçlara uygulanacağına ilişkin ileriye etkili olma prensibinin istisnasını oluşturan “failin lehine olan kanunun geçmişe etkili olması”, “geçmişe etkili uygulama” veya “geçmişe yürürlük” ilkesine yer verilmiştir.

Değişen ceza mevzuatı karşısında dahi hâlen geçerliliğini koruyan 23.02.1938 tarihli ve 23–9 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararında; “Suçun işlendiği zamanınyasası ile sonradan yürürlüğe giren yasa hükümlerinin farklı olması hâlinde, her iki yasanın birbirine karıştırılmadan, ayrı ayrı somut olaya uygulanıp, her iki yasaya göre hükmedilecek cezalar belirlendikten sonra, sonucuna göre lehte olanı uygu- lanmalı” şeklinde lehe yasanın tespitinde başvurulacak yöntem belirtilmiştir.

Öğretide de anılan İçtihadı Birleştirme Kararındaki ilke benimsenerek, uygulanma olanağı bulunan tüm yasaların leh ve aleyhteki hükümleri birlikte ayrı ayrı ele alınarak somut olaya göre sonuçlarının karşılaştırılması gerekeceği ve sonunda fail bakımından daha lehe sonuç veren yasanın belirlenip hükmün buna göre veri- leceği görüşleri ileri sürülmüştür (S. Dönmezer–S. Erman, Nazari ve Tatbiki Ceza Hukuku, c. 1, 11. Bası, s. 167; S. Dönmezer, Genel Ceza Hukuku Dersleri, s. 64;

Emin Artuk-Ahmet Gökcen–M. Emin Alşahin–Kerim Çakır, Ceza Hukuku Genel Hükümler, 13. Bası, s. 209.).

Bu açıklamalar ışığında somut olay değerlendirildiğinde;

Sanık … ile mağdure …’ın resmî nikâhlı evli oldukları, 07.04.2009 tarihinde sanık …’in, yaklaşık 20 haftalık hamile olan mağdure Naime’yle anal yoldan cinsel ilişkiye girmek istediği, mağdure Naime’nin kabul etmemesi üzerine sanık …’in mağdureyi darbetmeye başladığı ve direnci kırılan mağdureye anal yoldan organ sokmak suretiyle nitelikli cinsel saldırıda bulunduğu, Iğdır Adli Tıp Şube Müdürlüğünce düzenlenen 08.04.2009 tarihli raporda, “mağdurenin vücudunda saptanan ekimoz, sıyrık ve anüsün 1,5 cm üzerinde yüzeyel erozyon arızalarının, vücudunda direncinin kırılmasını sağlayacak ölçünün ötesinde darp cebir izi bulunduğu, mağdurenin cinsel istismara uğradığının kabulü gerektiği, mağdurenin yaşamını tehlikeye sokan bir duruma neden olmadığı, basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek ölçüde hafif nitelikte olmadığı”nın belirtildiği, yargılama sırasında mağdurenin şikâyetinden vazgeçmesi nedeniyle sanık hakkında eşe karşı nitelikli cinsel saldırı suçundan açılan kamu davasının düşürülmesine karar verilen dosyada;

TCK’nın suç tarihinde yürürlükte bulunan 102/4. maddesine göre, sanığın, eşi olan mağdureye nitelikli cinsel saldırıda bulunmadan önce, direncini kırmak amacıyla mağdureyi TCK’nın 86/1. maddesi kapsamında kalacak ölçüde yaralaması nedeniyle ayrıca kasten yaralama suçundan cezalandırılmasında herhangi bir isa- betsizlik bulunmamakla birlikte, TCK’nın 6545 sayılı Kanun’la değişik 102/4. maddesi uyarınca sanık hakkında eşe karşı nitelikli cinsel saldırı suçunun yanında ayrıca kasten yaralama suçundan da mahkûmiyet kararı verilebilmesi için yarala- manın TCK’nın 87. maddesinde düzenlenen “neticesi sebebiyle ağırlaşmış yarala- ma” kapsamında kalması gerekmektedir. Bu tarihten sonra işlenen eşe karşı nitelik- li cinsel saldırı suçunda, TCK’nın 86/1. maddesi kapsamında kalan yaralamaların aynı Kanun’un 42. maddesi uyarınca nitelikli cinsel saldırı suçunun cebir ve şiddet unsurunu oluşturduğu kabul edilmelidir. Bu durumda eşe karşı nitelikli cinsel saldı- rı suçu işlenirken husule gelen TCK’nın 86/1. maddesi kapsamındaki kasten yara- lama eylemleri, artık bağımsız olarak cezalandırılmamalı, fail yalnızca eşe karşı nitelikli cinsel saldırı suçundan sorumlu tutulmalıdır. 6545 sayılı Kanun’la yapılan değişiklikle, TCK’nın 86/1. maddesi kapsamında kalan yaralamaların, eşe karşı nitelikli cinsel saldırı suçunun unsuru olduğu ve bu durum sanığın lehine bir düzenleme içerdiğinden TCK’nın 7/2. maddesi uyarınca TCK’nın 6545 sayılı Ka- nun’la değişik 102/4. maddesine göre uygulama yapılmalı, eşe karşı TCK’nın 86/1. maddesi kapsamında kalan ve takibi şikâyete bağlı olmayan kasten yaralama suçu, nitelikli cinsel saldırı suçunun cebir ve şiddet unsurunu oluşturduğundan, mağdu- run şikâyetinden vazgeçmesi nedeniyle eşe karşı nitelikli cinsel saldırı suçundan açılan kamu davasının düşürülmesine karar verilmesiyle yetinilmelidir.

Bu itibarla, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazının kabulüne, Özel Dairenin onama kararının kaldırılmasına, Yerel Mahkemenin kasten yaralama suçundan kurulan mahkûmiyet hükmünün, sanığın, mağdureye yönelik TCK’nın 86/1. maddesi kapsamında kalan yaralama eylemi, TCK’nın 6545 sayılı Kanun’la değişik 102/4. maddesine göre eşe karşı nitelikli cinsel saldırı suçunun cebir ve şiddet unsuru olduğundan kasten yaralama suçundan ayrıca bir ceza verilemeyeceğinin gözetilmemesi isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmelidir.

Çoğunluk görüşüne katılmayan bir Ceza Genel Kurulu Üyesi; itirazın reddine karar verilmesi gerektiği düşüncesiyle karşı oy kullanmıştır.

SONUÇ :

Açıklanan nedenlerle;

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazının KABULÜNE,
Yargıtay Ceza Dairesinin 16.10.2018 tarihli ve 19900-15245 sayılı onama kararının KALDIRILMASINA,
Iğdır 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 11.12.2014 tarihli ve 272-225 sayılı, kasten yaralama suçundan verilen mahkûmiyet hükmünün, mağdurenin şikâyetinden vazgeçmesi nedeniyle nitelikli cinsel saldırı suçunun cebir unsurunu oluşturan kasten yaralama suçundan ayrıca ceza verilemeyeceğinin gözetilmemesi isabetsizliğinden BOZULMASINA,
Dosyanın, mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİ EDİLMESİNE, 06.2021 tarihinde yapılan müzakerede oy çokluğuyla karar verildi. (YCGK, 15/06/2021 T., 2019/16E., 2021/281 K.)

II. DAİRE KARARLARI

Özet: Uzlaşmaya tâbi olmayan m. 87’den dava açılıp yargılama aşamasında eylem 86/1’e dönerse, soruşturmadaki uzlaştırma işlemi geçerli olmayacağından, mahkemece usulüne uygun uzlaştırma işlemi yapılmalıdır.

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;Gereği görüşülüp düşünüldü: Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;

Mağdurun yaralanmasına ilişkin bozma sonrası … Adli Tıp Şube Müdürlüğünden aldırılan 12.2019 tarih, 2019/1013 sayılı raporda yaralanmanın yüzde sabit ize neden olmadığının belirtildiği ancak yaralanmanın basit tıbbi müdahale ile giderilip giderilemeyeceği hususunda görüş içermediği, mağdurun yaralanmasına ilişkin Salihli Devlet Hastanesince düzenlenen 10.03.2014 tarih, 1442 nolu geçici raporda yaralanmanın basit tıbbi müdahale ile giderilebileceğinin belirtilmiş olması karşısında, mağdurdaki yaralanmanın basit tıbbi müdahale ile giderilip giderilemeyeceği hususunda rapor aldırıldıktan sonra sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabule göre; Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 86/1, 87/1-c maddeleri gereğince kasten yaralama suçundan kamu davası açıldığı, TCK’nin 87/1-c maddesinin uzlaşmaya tabi bir suç olmaması nedeniyle soruşturma aşamasında taraflara yapı- lan uzlaşma teklifinin geçerli olmadığı, bozma ilamı sonrası yapılan yargılama sonucu sanığa yüklenen suçun TCK’nin 86/1. maddesi kapsamında kaldığının kabulü karşısında, sanık ile mağdur arasında 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK’nin 253. ve maddeleri gereğince uzlaştırma işlemi yapılması için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesi, uzlaştırma girişiminin başarısızlıkla sonuçlanması halinde yargılamaya devamla hüküm kurulması lüzumu, Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerden 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı BOZULMASINA, 28.06.2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.